Gesprekskring

Door	Mw. Jeanine Keuchenius
Data	vrijdag 12 september, 10 oktober, 14 november 2025, 9 januari,   13 februari, 13 maart en 10 april 2026.
Tijd	14.00 - 15.30 uur
Plaats	Walkartcentrum, Kerkweg 19, Zeist
Opgave bij	Mw. Jeanine Keuchenius, ‭030-23 19 841 of mail naar   jag.keuchenius@kpnplanet.nl
Kosten	€ 20,00 voor leden en vrienden   € 30,00 voor anderen   Inclusief koffie of thee.

 

Onze Gesprekskring wil een plek bieden aan mensen, die in een kleine en veilige kring de dialoog met elkaar aangaan over existentiële onderwerpen.

Er gebeurt van alles dagelijks om ons heen. Er zijn dingen bij die ons vervreemden van onze omgeving. Hoe kunnen we die ‘rare wereld’ tot ons nemen, ermee omgaan?

Daarbij dragen wij allen onzichtbare lasten met ons mee, zoals persoonlijke offers, overtuigingen, dilemma’s, herinneringen en morele keuzes.

We gaan naar elkaar luisteren zonder oordelen, via het delen van ervaringen, herinneringen, associaties en reflectie. We reageren en stellen vragen, steeds vanuit het besef, dat alles er ook heel anders uit kan zien. En zo’n instelling, dat is best een kunst.

Voorjaar 1973, Oudkerkhof Utrecht: ik huurde een zolderkamertje bij een herenkapper, boven zijn zaak. Bij een kennis met een nestje in de Zilverstraat had ik een kitten uitgekozen, een roodharig katje dat door de andere kittens werd uitgestoten. Ik noemde hem Brammetje, dat weken later een poesje bleek. Zij en ik raakten vertrouwd met elkaar in dat rare bovenhuis, want de kapper was onbetrouwbaar. Met Pasen was ik haar kwijt. De geliefde die ik toen had ook. Verdrietig luisterde ik naar de radio, hoorde voor het eerst de Mattheus Passion en voelde me overweldigd. Na twee dagen sprong Brammetje, luid mauwend en bezwangerd, terug door het dakraam. Zij gaf me weer hoop en vertrouwen. Er volgde wel een fietsrit naar de Uithof, met haar in het mandje achterop (je kon je poes toen nog voor weinig laten steriliseren - door studenten, die het nog moesten leren).

In haar boek Op een andere planeet kunnen ze me redden (2025) zoekt de ongeneeslijk zieke Lieke Marsman naar God en buitenaards leven. In een interview vertelt zij: “Ik weet dat er mensen zijn die mij meewarig zullen uitleggen dat het goddelijke dat ik beschrijf helemaal niet bestaat, om over ufo’s nog maar te zwijgen……….Het gaat me niet om verwondering, maar om iets radicalers: het openhouden van de mogelijkheid dat iets anders het geval is.”

Lieke Marsman schrijft over de intellectuele omwenteling die zij doormaakte sinds zij ongeneeslijk ziek werd en zegt: “Je steekt je vinger in het bestaan en het blijkt ergens naar te ruiken.” Haar ziekte leidde haar tot een andere instelling tegenover het leven.

De Brits-Palestijnse kunstenaar Mona Hatoum werd geboren in Libanon als dochter van Palestijnse ballingen en woont sinds 1975 in Londen. Haar werk draait om de spanning tussen het concept thuis, ontheemd zijn en ballingschap. Een ruimte binnenshuis die comfort zou moeten bieden wordt bedreigend.

Een kaasrasp heeft zij bijvoorbeeld uitvergroot tot het formaat van een kamerscherm dat agressief de ruimte snijdt; elektriciteit stroomt door een verzameling alledaags keukengerei op een tafel: het huiselijke verandert in een plek vol angst, want alles is geladen en staat onder spanning. Een grote houten keukenkast is tot in de kern verbrand en de verkoolde fragmenten worden nog maar net bij elkaar gehouden door een delicaat rasterwerk, te interpreteren als een bombardement op een huis waar onschuldige mensen woonden, of als een schrijnende verwijzing naar de opwarming van de aarde.

Graag nodig ik jullie uit om met elkaar in gesprek te gaan. We zullen onze geest de vrije loop laten. Naar aanleiding van teksten die ik zal aanleveren, maar vooral ook aan de hand van thema’s en/of teksten die jullie aanreiken.