Mysterie der werkelijkheid

Stilte rond het Mysterie der werkelijkheid

Wij leven in een tijd waarin veel lawaai voor komt. Het lijkt wel of veel mensen stilte niet kunnen verdragen. Stilte maakt hen onrustig en ze weten stilte geen invulling te geven. Verder trachten gemeentes, groot en klein, ook steeds meer activiteiten te organiseren omdat mensen kennelijk niet meer hun vrije tijd weten te vullen. Toch zijn er ook mensen die juist de stilte opzoeken. Zij vinden die vaak in de natuur.

Stilte en geluid kunnen heel goed samengaan. Dat is het geval bij muziek. Vóór een concert begint heerst er een geladen stilte. Ook binnen een muziekstuk is er plaats voor stilte. En in de religie nemen stilte en geluid eveneens een belangrijke plaats in. Mensen zijn b.v. stil in een gewijde ruimte. In allerlei verhalen bewaren mensen stilte voor hun God, of roepen hem aan, of zingen hem toe. Goden zwijgen of spreken soms tot mensen. Gelovigen vatten die verhalen vaak op als feitelijke verslagen. Anderen vatten ze echter op als symbolische vertellingen. Symbolen zijn als uitingsvorm vaak veelzeggender dan de woorden van een rationeel betoog. De wijsgeer Wittgenstein heeft eens gesteld: ‘waarover men niet kan spreken, moet men zwijgen’.

Het zijn de mystici van alle tijden die hebben begrepen dat over God niet zinnig kan worden gesproken. Zij beschouwen God als een Mysterie. Men heeft wel eens gezegd: God is Niets, d.w.z. , niet iets, niet iets bepaalds, definieerbaar. Over God kan verder niet zinvol worden gesproken. Naar het Mysterie kan men slechts verwijzen. Verder moet men de stilte bewaren, stilzwijgen. En om het Mysterie te ontwaren moet men stil staan bij de werkelijkheid om via verwondering te komen tot het ontwaren van het Mysterie dat al wat bestaat eigen is.